Στίχοι

										ΕΧΑΡΑΞΑΝ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΜΟΥΝ
ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΑΠ'ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΑΝΤΑΜΩΝΟΥΝ,
Η ΜΙΑ ΜΟΥ ΔΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΙ ΑΛΛΗ ΣΚΕΤΗ ΠΙΚΡΑ
ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΡΩΤΩ ΧΩΡΙΣ ΨΥΧΗ ΜΕ ΒΡΗΚΑ...

ΚΟΣΜΕ ΡΩΤΩ ΕΣΕΝΑΝΕ ΕΓΩ ΤΙ ΡΟΛΟ ΠΑΙΖΩ,
ΜΟΝΟΣ ΑΡΧΙΖΩ ΤΟ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΟΝΟΣ ΜΕΝΩ.
ΚΟΣΜΕ ΡΩΤΩ ΤΙ ΘΕΛΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΩ,
ΓΙΑ ΔΕ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΑΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ.

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΜΟΥΝΑ ΕΙΠΑΝΕ ΝΑ Ο ΞΕΝΟΣ
ΔΩΣΤΕ ΠΙΝΕΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ,
ΜΑ ΤΟ ΠΙΝΕΛΟ ΕΞΕΧΑΣΑ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ ΝΑ ΒΟΥΤΗΞΩ 
ΚΙ ΕΜΕΙΝΕ ΑΔΕΙΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΖΩΗ ΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ.
ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΜΕ ΚΟΙΤΑΞΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΠΕ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ 
ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ Η' ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΜΗ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ,
ΤΙΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΕ ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΚΙ ΟΤΑΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΟ ΧΑΡΤΙ,ΤΡΑΒΑ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ....